dreams

توی دنیای هر آدمی فاصله ی رویاها تا حقایق چقدره؟آدم موفق اونیه که حقایقش متاثر از رویاهاش باشه؟یا اونیکه رویاهاش متاثر از حقایقش باشه؟میدونم حد وسطش رو حتما آدم های میانه رو انتخاب خواهند کرد اما نظر شما چیه؟من دنیای رویاهامو دوست دارم چون احساس میکنم رویاهای هر کسی متناسب با اونچیزیه که کاینات واسش در نظر گرفتن و از اونجایی که احساس میکنم درست و معقوله اینه که ۲ دستی همونو چسبیدم و ول کنش نیستم هیچ جوره  و این میشه که فرضا وقتی خواهری یا مادری میگن که یه خواستگار میخواد بیان با این مختصات من عمرا نمیشینم سبک سنگین کنم که آیا خوبه و قبول کنم یا بد و رد کنم .فقط میشینم با خودم فکر میکنم که واسه آدمی با این شرایط چه عیبی بتراشم که جور در بیاد و ردش کنم.به بیان دیگه هیچ کس رو لایق رویاهام نمیدونم و اینکه بخوام زندگی و افکارم رو باهاش قسمت کنم.جاننننن؟کی بود گفت از خود متشکر؟خب میخواستم بگم خسته نباشی قبل از شما  هزار نفر اینو گفتن هنر نکردین حرفتونو به ضمیمه ی گوجه ی گندیده زدید تو سر ما.