آخ که چقدر خوب میشد اگر آدم کمی کودن میشد و حس و هوش نرمال یا بالاتر شخص رو به سمتی سوق نمیداد که با اعتماد به نفس هرچه تمام تر دیگران را پیش بینی و قضاوت کند. میدانی چرا؟چون آنوقت مجبور نبودی بابت هر ۱ قضاوتی که خطا میکردی از بین ۱۰ تا یا ۱۰۰ تا قضاوتت به اندازه ی تمام عمرت از خودت عقت بگیرد و مورد عنایت قرار بدهی همه آنهایی را که تو را به جایی رسانده اند که فکر بکنی واقعا خبریه و در این برداشت شخصی از خودت تثبیت بشوی.
چه زیبا و ساده و قابل تامل می نویسی...
حرفی از جنس همه ی ما...که نمیدونیم اما درگیرشیم...
خیلییی خوشحالم که با اینجا آشنا شدم...خیلییی خوشحالم...